Musisz się zrelaksować!
„Musisz się zrelaksować”—oznajmia szorstko lekarz w filmie Disneya pt. Bernard i Bianka w krainie kangurów, próbując leczyć zranionego albatrosa Wilbura, który jest opornym pacjentem. „Zrelaksować się? Jestem zrelaksowany!”—odpowiada sarkastycznie wyraźnie niezrelaksowany i coraz bardziej spanikowany Wilbur. „Gdybym był jeszcze bardziej zrelaksowany, to już bym nie żył!”
Mój skarb
„Mój drogocenny....”. Wychudzona postać Golluma, po raz pierwszy pojawiającego się w trylogii Tolkiena Władca pierścieni z jego maniakalną obsesją na punkcie „drogocennego pierścienia mocy”, stała się w dzisiejszych czasach kultowa ze względu na swoją chciwość, obsesyjność, a nawet szaleństwo.
Miłość i pokój
Zawsze zadziwia mnie sposób, w jaki Bóg daruje nam swój pokój—potężny i niewytłumaczalny pokój (Filipian 4:7), który może wypełnić nasze serca nawet w najgłębszym smutku. Doświadczyłam go ostatnio podczas nabożeństwa żałobnego mojego ojca. W długiej kolejce znajomych składających kondolencje rozpoznałam dobrego znajomego ze szkoły średniej. Bez słowa trzymał mnie przez dłuższy czas w swoim uścisku, a jego ciche współczucie wypełniło mnie uczuciem spokoju, którego doznałem pierwszy raz tego trudnego dnia. Poczułam, że nie jestem już taka samotna.
Pieśń w ciemnościach nocy
Życie mojego ojca było pełne tęsknoty. Tęsknił nawet wtedy, gdy choroba Parkinsona stopniowo coraz bardziej niszczyła jego umysł i ciało. Tęsknił za spokojem, gdy dręczył go silny ból depresji. Pragnął kochać i być kochanym, ale często czuł się zupełnie samotny.
Straszne i piękne rzeczy
Strach może być paraliżujący. Znamy jego przyczyny—zranienia przeszłości i wszystko, co może z łatwością przydarzyć się nam ponownie. Czasami więc tkwimy w martwym punkcie—niezdolni by zrobić krok wstecz i zbyt bojaźliwi by iść do przodu. Po prostu nie potrafię. Nie jestem wystarczająco sprytny, silny lub odważny by jeszcze raz poradzić sobie z podobną sytuacją.
Dla naszych przyjaciół
W opowiadaniu Emily Bronte pt. Wuthering Heights, kłótliwy mężczyzna, który często cytuje Biblię by krytykować innych, jest dosadnie określony jako „najbardziej dokuczliwy i zadufany w sobie faryzeusz, który nadużywa Biblii by przywłaszczać sobie jej obietnice i rzucać przekleństwami w swoich bliźnich”.
Uzdrawiająca powódź
Zawsze uwielbiałam burzę z piorunami. W dzieciństwie, gdy zawierucha była naprawdę wielka—waliły pioruny i lał deszcz—wybiegałam wraz z rodzeństwem z domu, ślizgając się po błocie. Gdy nadchodził czas, by wracać, byliśmy przemoknięci do suchej nitki.
Doskonała niedoskonałość
Pewien profesor na mojej uczelni dał mi mądrą radę w związku z moim ciągłym odwlekaniem, wynikającym z perfekcjonizmu. „Nie pozwól, by to, co doskonałe, stało się wrogiem dobrego”—powiedział, wyjaśniając tym samym, że dążenie do perfekcyjnych wyników może przeszkodzić mi w podejmowaniu ryzyka, niezbędnego w rozwoju. Akceptacja faktu, że moja praca będzie zawsze niedoskonała, da mi więcej swobody w rozwijaniu się.
Błogosławieństwo w kłopotach
Ponieważ sama się wpakowałam w tarapaty, powinnam sama się z nich wydostać—myślę sobie czasami. Mimo że wierzę w Boga łaski, mam jednak skłonność do zachowywania się, jakby Jego pomoc była dostępna tylko wtedy, gdy na nią zasługuję.
Wolny, by naśladować
Mój szkolny trener od biegów przełajowych kiedyś poradził mi przed startem: „Nie staraj się prowadzić. Zawodnicy prowadzący stawkę prawie zawsze szybko się wypalają.” Zasugerował natomiast, abym trzymała się najszybszych biegaczek. Pozwalając im na narzucenie tempa, mogłam oszczędzać psychiczne i fizyczne siły, niezbędne w końcówce biegu.
Anonimowa życzliwość
Gdy skończyłam studia, musiałam wprowadzić restrykcyjny budżet w zakupach żywności—dwadzieścia pięć dolarów tygodniowo. Pewnego dnia, gdy stanęłam w kolejce do kasy, przeczuwałam, że moje zakupy będą kosztować nieco więcej niż było mnie stać. „Proszę się zatrzymać, gdy kwota wyniesie dwadzieścia dolarów”—powiedziałam kasjerce. Mogłam kupić wszystko, co wybrałam, za wyjątkiem torby papryki.
Sens życia
Ostatnio, gdy przeglądałam poradniki na temat finansów, zauważyłam interesującą tendencję. Choć prawie wszystkie tego typu książki dają dobre rady, wiele z nich daje do zrozumienia, że główną przyczyną obniżania kosztów jest chęć stania się milionerem w przyszłości. Jedna z książek miała jednak świeże i zupełnie inne podejście do tematu. Argumentowała, że życie w sposób prosty jest podstawą życia bogatego. Jeśli potrzebujesz więcej rzeczy lub muszą one być bardziej wyszukane, abyś mógł odczuwać radość—sugerowała—„rozminąłeś się z sensem życia”.